Bibliothéque Saltimbanque, gekke naam he? Voor een foto. Dat is het ook wel een beetje. De naam Saltimbanque komt dan ook van de gelijknamige voorstelling van Cirque de Soleil.

Bibliothéque Saltimbanque: de start

Deze heb ik gemaakt als themabeeld voor de branche Aansprakelijkheid bij Gebr. Sluyter (tegenwoordig Ecclesia). Voordat ik aan deze foto begon had ik altijd al een surrealistisch idee van een doos, waarin je kon kijken en daarin verdiepingen zaten die er helemaal niet konden zijn.

Hier moest ik mee beginnen, met dit als basis. Vervolgens moest het thema Aansprakelijkheid terugkomen in de foto Bibliothéque Saltimbanque. Ik onderzocht de associaties rondom Aansprakelijkheid. Daarbij kwam ik vaak terug op associaties met een rechter, boeken, wetgeving, polissen, enzovoorts. Dus zocht ik naar een geschikte omgeving voor de basis: een bibliotheek. En dus deed ik onderzoek. Ik ging naar verschillende bibliotheken, maar degene in het Rijksmuseum in Amsterdam, vond ik de meest geschikte bron van inspiratie.

Maar in dit geval kon (en mocht) ik daar geen achtergrondfoto schieten. En bovendien, ik wilde alle controle over dit beeld hebben en dus besloot ik Bibliothéque Saltimbanque volledig zelf te gaan bouwen in Photoshop. Met échte foto’s in combinatie met digitale tekentechnieken. Aan de slag.

Boekenkast

Eerst kocht ik een hele hoop lege boeken en verzamelde ik via antiekwinkels en connecties een hoop oude boeken. Je weet wel, met van die ouderwetse antieke kaften.

Ik maakte boeken oud door ze in een bak met koffie of thee te leggen. Boek voor boek.

En al die boeken moesten natuurlijk drogen. Beste plek? Buiten in de zon.

Al die boeken moesten vervolgens op de foto. Omdat het een flinke kast werd, heb ik alle boeken in verschillende opstellingen gefotografeerd. Ruim 80 foto’s heb ik alleen al voor de boeken gebruikt. Bibliothéque Saltimbanque komt nu echt tot leven.

Uren en uren heb ik alleen al besteed aan het fotograferen van alle boeken voor Bibliothéque Saltimbanque. Maar dat was natuurlijk niet het enige voor dit project. Ik wilde ook blaadjes rond laten vliegen, en een stapel op het bureau. Dus ik stopte ook stapels blaadjes in een bak met koffie en die moesten ook drogen.

Bureau en stoelen

Tja, en dat bureau. Dat moest een ouderwets bureau zijn. En die vind je niet meer zo gemakkelijk tegenwoordig. Nou ja, ik wel. Want ik werkte op het WTC in Rotterdam op de 17e verdieping destijds. En daar stond er 1. Een mooi ouderwets bureau, mét ouderwetse stoelen. Dus hup, camera mee en schieten maar.

Tafel? Check! Stoelen? Check. De basis was gereed. Het bestand in Photoshop was al van gigantische proporties (9gb) en I was just getting started.

Het kistje

Er moest in dit beeld een aantal eyecatchers komen. De doos (de basis) moest ook een bibliotheek worden. Dus ik schetste dat eerst even uit.

Vervolgens kocht ik een geschikte doos voor deze foto. En dat werd deze.

Doos? Check! Boeken in de doos? Check, want ik had zo ontzettend veel materiaal uit 1.000 verschillende hoeken geschoten, dat kwam wel goed. En dat kwam het ook. De basis stond er.

En als je goed kijkt op dit plaatje hierboven, dan zie je nog veel meer dingen, die ik uiteindelijk niet eens gebruikt heb. Denk aan de dozen in de kast, de kaarsjes in de kast, en al die andere dingen in de kast, die ik niet gebruikt heb voor de uiteindelijke foto.

Maar er moest nog een eyecather in komen. Ik had dit poppetje bedacht, naar een idee dus van Cirque du Soleil.

Maar ja, een poppetje. Tja, dat is toch net niet goed genoeg. Wat als ik een model vind voor dit idee? Dus ik heb mijn netwerk geraadpleegd en wist niemand minder dan Sara Haket te strikken. Zij wilde mij helpen met dit beeld. Maar dan waren we er nog niet. Ik zocht een visagiste voor de make-up. Die moest namelijk ook bijzonder zijn. En daarvoor vond ik visagiste Tour’maline Visagie & Hair. En tot slot, en niet onbelangrijk in dit geval: de kleding van dit poppetje moest gemaakt worden voor Sara.

Eén van de redacteuren van RTL wist mij te vertellen dat zij gebruik maken van RumoeR Styling & Design. Ik heb hem benaderd en hem de vraag voorgelegd. Een paar dagen later ontving ik deze foto.

Perfecto! Dan kon ik de fotoshoot in gaan plannen. Een paar weken later zat Sara in de visagiestoel bij mij thuis.

Toen de visagie gereed was kon Sara in het clownspakje gehesen worden en kon ik haar op de foto zetten.

De fotoshoot was geslaagd. Ik had verschillende poses gefotografeerd en daarmee kon ik de studio in naar Photoshop. Ik probeerde verschillende dingen.

Uiteindelijk koos ik ervoor om haar achter het bureau neer te zetten, jonglerend met stapels boeken. Daarna voegde ik allerlei details toe. Zoals in de boeken op de achtergrond. Namen, tekens, alles wat met aansprakelijkheid of daaraan verwant te maken heeft. Ook op de voorgrond, bijvoorbeeld in de doos van Pandora. Bekijk de foto maar eens goed straks. Eerst nog even verder lezen…

Bijna klaar. Er moest nog één detail toegevoegd worden: een jurist, of in ieder geval een geleerde. Iemand die verstand heeft van lezen, en aansprakelijkheid. Ik besloot die zware taak zelf op me te nemen. 🙂 Ik kocht via Amazon allerlei kleding, zodat het er echt uitzag.

Ja, ik ben het echt. Met baard (erin getekend). Dan was de foto wel zo goed als klaar. Hierna volgde een proces van denken, overdenken, heroverwegen, wijzigen, aanpassen, corrigeren, enzovoorts.

Ik kan met alle overtuiging zeggen dat dit verreweg mijn allergrootste fotoproject is ooit. Bedenken, schetsen, zoeken, bezoeken, fotograferen, overleggen, bewerken, plannen, fotoshooten, bezorgen en afhalen, photoshoppen, enzovoorts. Ik weet niet hoe lang ik er werkelijk mee bezig ben geweest, maar van begin tot eind heeft het me ruim een half jaar gekost. Maar ik kijk er met heel veel plezier op terug. Echt het leukste wat ik tot nu toe heb mogen doen.